OFFICIEEL: “Geen belasting tenzij je inkomen boven de 100.000 euro uitkomt” | Alleen de rijken betalen: Italië heeft besloten

Goed nieuws voor bepaalde categorieën werknemers, die hierdoor kunnen profiteren van mogelijkheden om de belastingdruk te verlagen.

De belastingdruk op Italiaanse werknemers is een van de meest besproken kwesties in het economische landschap van het land. Gemeten aan de hand van de "belastingwig", oftewel het verschil tussen de totale arbeidskosten voor het bedrijf en het netto salaris dat de werknemer ontvangt, behoort Italië steevast tot de Europese landen met de hoogste belastingwaarden.

Volgens gegevens van de OESO blijft de Italiaanse belastingwig hoog, ondanks enkele dalingen in de afgelopen jaren. Voor een alleenstaande werknemer zonder kinderen met een gemiddeld salaris bedraagt ​​de belastingwig bijvoorbeeld ongeveer 43-45%, waarmee Italië een van de koplopers in Europa is, na landen als België, Duitsland, Oostenrijk en Frankrijk.

De hoge belastingdruk treft niet alleen de werknemer , maar ook de werkgever, die aanzienlijke extra kosten per werknemer moet dragen. Deze situatie kan het aannemen van personeel en investeren ontmoedigen , waardoor de Italiaanse arbeidsmarkt minder concurrerend wordt en de economische groei wordt belemmerd.

Verschillende overheidsmaatregelen hebben geprobeerd de belastingwig aan te pakken , met als doel de lasten voor werknemers en bedrijven te verlichten. De impact van deze maatregelen is echter vaak onderwerp van discussie, waarbij sommigen erop wijzen dat ze een deel van de verwachte voordelen teniet zouden kunnen doen, met name voor lage- en middeninkomens.

Het forfaitaire stelsel voor btw-nummers

Het forfaitaire stelsel is een voorkeursregeling , bedoeld voor individuele btw-nummers die voldoen aan bepaalde omzetvereisten. Het belangrijkste doel is om het belastingbeheer te vereenvoudigen en de belastingdruk voor kleine bedrijven te verlagen. Er wordt geen btw geheven over uitgereikte facturen en u bent vrijgesteld van diverse boekhoudkundige en fiscale verplichtingen die kenmerkend zijn voor het reguliere stelsel, zoals het bijhouden van btw-administratie en sectoronderzoek.

Het belangrijkste voordeel is de toepassing van een vervangende belasting met een vast tarief van 15% (dat daalt tot 5% gedurende de eerste vijf jaar van de activiteit, indien aan bepaalde voorwaarden is voldaan) op het belastbare inkomen. Dit laatste wordt niet berekend door de werkelijke kosten af ​​te trekken , maar via een "winstgevendheidscoëfficiënt" die varieert afhankelijk van het type activiteit, uitgaande van een vast percentage van de kosten.

Forfaitaire regeling in het buitenland: het biljet van 100 duizend euro

Het verplaatsen van de fiscale woonplaats naar het buitenland leidt niet automatisch tot het vervallen van de forfaitaire regeling. Volgens de belastingdienst is het verlies van de fiscale woonplaats in Italië bepalend voor het verlaten van de forfaitaire regeling, maar dit effect treedt in vanaf het belastingjaar volgend op de verplaatsing. Als een ondernemer tijdens het belastingjaar zijn fiscale woonplaats naar het buitenland verplaatst, kan hij dus facturen blijven uitreiken volgens de modaliteiten van de forfaitaire regeling tot 31 december van dat jaar.

Bovendien is de enige reden voor onmiddellijke verbeurdverklaring, die dus de onmiddellijke nakoming van de voor een gewoon btw-nummer vereiste verplichtingen , het overschrijden van de omzet- en vergoedingsdrempel van 100.000 euro.